- متن کامل این مقاله در جلد اول ارجنامه دکتر حسین مهرپور منتشر شده است.
چکیده:
در نظام اداری و حتی علمی ایران بسیار رایج است که در پایان گواهیهایی که نشان خدمت و کار صادقانۀ افراد و حتی بیانگر مدارج علمی آنان است تأکید میشود که «این گواهی به درخواست نامبرده صادر شده و ارزش دیگری ندارد.» این جمله افزون بر آنکه آشکارا نشان بیاحترامی به عمل و خدمت صاحب گواهی است، معنای روشنی ندارد و ارزش گواهی را حتی برای همان جهتی که صادر شده مخدوش میسازد. این مقاله با تکیه بر روش تحلیلی ـ انتقادی پس از تحلیل درون مایۀ اخلاقی ـ حقوقی این جمله، به نقد آن از منظر اصول و چهارچوبهای اخلاقی و حقوقی صدور گواهی پرداخته است. برابر یافته های این پژوهش، ذکر جملۀ یادشده با مبانی و اصول اخلاقی ـ حقوقی صدور گواهی مانند اصل صحت و اعتماد، اصل قدردانی و سپاسگزاری، اصل اعتبار معانی مطابقی، التزامی و تضمنی سند و گواهی، ناسازگار است. درنتیجه، پیشنهاد می شود این جمله با توجه به بار اخلاقی و مفهومی نامناسب در پایان گواهیهای اداری و علمی، بلکه هرگونه گواهی خدمتی ذکر نشود.
کلیدواژه ها:
گواهی اداری، تقدیر و شکرگذاری، اصل صداقت، اصل صحت، اصل احترام.
