گسترش روابط تجاری اشخاص در سطح ملی و بین‌المللی و اهمیت اجرای تعهدات ناشی از قرارداد حمل‌ونقل، لزوم بررسی ضمانت اجرای نقض این تعهدات را مطرح نموده است، به‌ویژه آن‌که مقررات مختلفی در این زمینه وضع شده است. با توجه به گستردگی دامنه، موضوع پژوهش حاضر که با روش تحلیلی-توصیفی و با استفاده از ابزار کتابخانه‌ای نگارش یافته است، درصدد است تا ضمن تبیین قرارداد حمل‌ونقل و متعاملین آن، نقض تعهدات و ضمانت اجرای آن‌ها را به‌طور خاص در قراردادهای حمل‌ونقل جاده‌ای در حقوق ایران و کنوانسیون سی‌ام‌آر بررسی نماید. این پژوهش که در دو بخش نگارش یافته است، نشان می‌دهد متصدی حمل‌ونقل و ارسال‌کننده به‌عنوان طرفین اصلی قرارداد حمل‌ونقل، تعهداتی را بر مبنای قرارداد بر عهده دارند. مرسل‌الیه هرچند در قرارداد حمل‌ونقل میان ارسال‌کننده و متصدی حمل‌ونقل طرف قرارداد محسوب نمی‌شود، اما ملزم به رعایت برخی تعهدات است. ضمانت اجرای نقض تعهدات بر اساس قوانین داخلی و کنوانسیون سی‌ام‌آر بعضاً دارای رویکرد متفاوتی است که از جمله آن‌ها می‌توان به در نظر گرفتن سقف میزان مسئولیت در کنوانسیون سی‌ام‌آر و مبنای واحد پولی فرضی به نام SDR اشاره کرد. به‌منظور توسعه حقوق تجارت می‌توان از مقررات جامع و مناسب کنوانسیون در اجرای تعهدات و ضمانت اجرای نقض آن بهره‌مند شد که این امر سبب یکسان‌سازی و ایجاد وحدت در مقررات خواهد شد.